In juni 2018 verhuisde Ludo (74) van Sint-Amands naar Bornem. Hij kwam voordien ook al regelmatig naar Ter Dilft, maar sinds zijn verhuis heeft hij hier geen enkele filmvertoning gemist. Bewijs? Hij heeft al zijn filmtickets bijgehouden!
'In het begin kwam ik met mijn vrouw naar de film. Hoop doet leven, de film over Will Tura, was in 2018 haar laatste keer hier. Nadien werden de trappen te zwaar en het jaar erop is ze overleden. Sindsdien kom ik alleen. Ik zit altijd op dezelfde stoel en daardoor ontmoette ik ook al andere trouwe filmfans. Op de stoelen naast mij zitten bijvoorbeeld steeds dezelfde twee zussen uit Puurs. Alleen als het gewelddadige films zijn dan komen ze niet ... of ze doen hun ogen toe.'
"Ik zit telkens op dezelfde stoel. Daardoor ontmoette ik ook al andere trouwe filmfans."
Op de hoogte blijven van de laatste nieuwe films doet Ludo via de recensies van Humo en de nieuwsbrief van VPRO. Maar hij houdt ook de filmprogrammatie op de website van Ter Dilft met een arendsoog in de gaten. Van zodra er een nieuwe film online staat, komt hij naar de balie om zijn vaste stoel te reserveren.
En of er tot nu toe al memorabele filmmomenten tussen zaten? Jazeker! 'De beste films die ik hier mocht zien waren onder andere The Whale, The Substance, Drive my car, Lee, Kneecap... Die grofgebekte Ierse rap: heerlijk! En zeker ook Waarom Wettelen, dat was 100% Dimitri Verhulst. Ik blijf telkens zitten tot de laatste letter van de eindgeneriek. Soms om te bekomen, maar vooral ook om bij te leren en om te zien wie er aan de film meewerkte. Zo stonden er in de aftiteling van Lee de originele foto's van fotografe Lee Miller. Dat mis je dus als je al recht staat, dat zou zonde zijn.'
Een echt slechte film heeft hij hier nog niet gezien. 'Ik verlaat de zaal nooit, maar science fiction is minder mijn ding. Bijvoorbeeld Dune: drie uur kijken naar een hoop zand, dat zal ik niet snel meer doen.'
